நவம்பர் 27 மாவீரர் கொண்டாட்ட நாள்!. மனிதர்களின் உயிரை மதித்தல் என்பது மிகப் பெரிய அறம். தன்னலத்தைத் தாண்டி பொதுநலனோடு சிந்தித்தல் என்பது மாற்றங்களுக்கான வித்து. அதை செயற்படுத்த முனைபவர்கள், அதற்காக தமது நலன்களை மட்டுமல்ல தமது உயிரைக்கூட அர்ப்பணிக்க முன்வருபவர்களில் பெரும் பகுதியினர் இயக்கங்களில் இணைந்தார்கள். அவர்களை நாம் கொண்டாடுவது தகும்.
அதேநேரம் அவர்களுக்கு ஆதாரமானவர்களாக இருந்தது மக்கள். போராளிகளை இலங்கை அரச வன்முறை இயந்திரங்களிடமிருந்து வேண்டியபோது பாதுகாப்புக் கொடுத்துவிட்டவர்கள் அவர்கள். இயக்கத்துக்கு வெளியே பல்வேறு வழிகளில் தமது பங்களிப்புகள் இந்த மக்கள் திரளுக்குள்ளிருந்தே கிடைத்தன. அவர்களின்றி இயக்கம் உயிர்வாழ்ந்திருக்கவே முடியாது. ஆனால் அவர்களே கடைசிக் காலத்தில் முள்ளிவாய்க்காலில் மனிதக் கேடயங்களாக மாறவேண்டிய அவலமும் நிகழ்ந்தது. அந்த நிலை ஏற்பட்டது ஒரு விபத்தல்ல. தோல்வி. தவறுகள் அழைத்துவந்து விட்ட இடம் அது.
எனவே நினைவுகூர்தல் என்பது இந்த விடுதலைப் போராட்டத்தில் பலியாகிப்போன எல்லோருக்குமானதாக இருக்க வேண்டும். அது நினைவு கூர்தல் (Remembering Day) தானேயொழிய வருடாவருடம் போராளிகளின் குடும்பத்தார் ஒரு மரணச் சடங்கை கொண்டாடவைப்பதுபோல் இருக்க முடியாது. அது காலம் முழுவதும் போராளிக் குடும்பங்களை துயரத்துள் ஆழ்த்திவைப்பதாகவும், அவர்களை அதைக் கடந்து செல்ல முடியாதவர்களாகவும் ஆக்கிவிடுகிறது. நகர்ந்துகொண்டிருக்கும் நிகழ்கால வெளியை கைப்பற்றி முன்னே பயணிப்பதுதான் வாழ்வு என்பது. போராளிகளின் தாய் தந்தையை குடும்பத்தை கல்லறைமேல் சாய்ந்து அழவிட்டு அந்தக் கண்ணீரை விற்பனைசெய்யும் புகலிடத்து மாவீரர் தினம் போராளிகளைக் கொடுத்த தாய் தந்தைக்கு செய்யும் மரியாதையாக இருக்குமா?
Continue reading “இயக்கவாத மாவீரர் தினம்!”
சுடுமணல் 