சுடுமணல்

1983 யூலை கடைசிப் பகுதி. இரத்மலானை விமான நிலையம் அகதிமுகாமாக உருமாறியிருந்தது. ஆயிரக்கணக்கான அகதிகள். குழந்தைமையிலிருந்து கிழம்வரை பருவமுற்றிருந்தனர் அவர்கள். நாம் 55 பேரும் ஓரிடத்தில் குழவாகியிருந்தோம். படுக்கை, இருப்பு எல்லாம் அந்த இடத்துண்டை எமது பிரதேசமாக ஆக்கியிருந்தது. அனைவரும் மொரட்டுவ பல்கலைக் கழகத்திலிருந்து பத்திரமாக கொண்டுவரப்பட்டிருந்தோம். எம்மாலான உதவிப் பணிகளில் நாம் அநேகமாக ஓய்வற்றிருந்தோம். ஒரு கண்டத்தை கடந்து வந்ததான நினைப்பு எல்லாக் களைப்பையும் வெற்றிகொண்டது.

Read the rest of this entry »

“சொன்னேனில்லை” என்ற ஓர் அனுபவப் பகிர்வை சில நாட்களுக்குமுன் எழுதியிருந்தேன். அந்த முன்னாள் போராளி கேட்டுக்கொண்டதுக்கிணங்க பெயர் படம் மட்டுமல்ல, இடத்தையும்கூட நான் தவிர்த்திருந்தேன். இப்போ இன்னொரு பகிர்வை அதேபோலவே தவிர்த்து இங்கு எழுதுகிறேன்.)

*

2019 மாசி மாதம்.

போரில் அங்கவீனர்களாக்கப்பட்ட மேலும் சிலரை அவரவர் வீடுகளுக்குச் சென்று சந்தித்துவிட்டு வருகிறோம். நிழல்களையும் பொசுக்குகிற வெயில். கடைசியில் இந்த வீட்டை அடைகிறோம்.

Read the rest of this entry »

அனுபவக் குறிப்பு

2019.
எனது முதல் பயணம் அந்த ஊருக்கு. மாசி மாத வெயில் கையில் ஒரு தண்ணீர்ப் போத்தலுடன் ஆட்டோவில் எனை ஏற்றி அனுப்பிவைத்திருந்தது. மலைகளற்ற பூமி இன்னொருவகை அழகை உடுத்தியிருந்தது. சுவிசிலிருந்து புறப்பட்டபோது வீதியோர பனித்திரள்களின் குளிரசைப்புக்கு எதிர்நிலையாக, நான் புழுதி அளைந்து திரிந்த மண் சூட்டை கொளுத்திப் போட்டிருந்தது. வியர்வையற்ற நாட்களின் உலகிலிருந்து -உள்ளங்கால் தொடங்கி உச்சந் தலைவரை- வியர்வைத் துளிகளை பெய்துகொண்டிருந்த நாட்களின் உலகிற்குப் பெயர்க்கப்பட்ட எனது உடல் ஏதோவொன்றை சுகித்துக் கொண்டிருந்தது.

Read the rest of this entry »

Read the rest of this entry »

“உங்கள் நாட்டில் அதாவது சிறீலங்காவில் எத்தனை வகையான வாழை மரங்கள் இருக்கின்றன? ” எனக் கேட்டார் எனது முதலாளி. நான் முதன்முதலில் எண்பதுகளின் இறுதிப் பகுதியில் அழகானவோர் மலையுச்சியில் சிறிய சுற்றுலா விடுதியொன்றில் வேலை பார்த்தேன். அப்போ கணனித் தொழில்நுட்பம் இணையத்துள் நுழைந்திராத ஆரம்ப காலங்கள். விரலிடுக்கில் தகவல்கள் ஊற்றெடுக்க வாய்ப்புகள் அற்ற நாட்கள் அவை. அந்தத் துணிவில் முதலாளியின் கேள்விக்கு நான் தயக்கமின்றி பதிலளித்தேன்.

Read the rest of this entry »

யுத்தம் முடிந்து எட்டு ஆண்டுகள் அரக்கியிருக்கின்றன. வன்னி நிலப்பரப்புள் வாழ்வாதாரத்திலும் நிலம்சார் வாழ்க்கை முறையிலும் நம்பிக்கையூட்டக்கூடிய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. அதேநேரம் அடித்தட்டு மக்களின் வாழ்நிலையானது மீட்சியை வேண்டிய துயருடனும் கதறலுடனும் உதவிக்கரமொன்றையாவது பற்றிப் பிடித்துவிடத் துடித்துக்கொண்டிருக்கிறது. அவர்களுக்கு நாம் கைகொடுத்தாக வேண்டும். அவ்வாறானதோர் மீட்சியுடன் தொடங்கப்படக்கூடிய அவர்களது வாழ்வை வரித்துக்கொள்ள அவர்களை அந்த மண்ணின் வளம் கைவிடவே கைவிடாது. இது அவசரப் பணியாகவே தோன்றிற்று, எமது ஒருவார பயணத்தில்.

Read the rest of this entry »